Rozdział 17

Dzień jak co dzień. Wyjątkowe jest tylko to, że dziś jest szkolna Wigilia. Dyrektor stwierdził, że czas najwyższy zrobić taką szkolną niż klasową. Co ze mną i Ulrichem? Jest jak było. Nie potrafimy rozmawiać na jakikolwiek temat, coś zawsze prowadzi do kłótni. Staram się jak mogę, ale to mi po prostu nie wychodzi. Nasze relacje są strasznie napięte. Z Aelitą nawet nie gadałam. Cały czas mnie unika. W nocy wkrada się do pokoju, kiedy ja już śpię, a rano gdy się budzę już jej nie ma. Nie rozumiem co się stało. Zawsze była mało konfliktową dziewczyną, a teraz, wszystko się zmieniło, robi rzeczy, które do niej w ogóle nie pasują. Jakby nie była sobą.

       Do mojego pokoju przyszedł Odd. Nigdy do mnie przychodził jako do mnie nie. Zawsze chciał coś od różowowłosej.

-Hej?-wplatałam akurat ostatnią wsuwkę do włosów.

-Co się dzieje w naszej paczce?-Odd rzucił się na moje łóżko i popatrzył w sufit.-Ulrich nie chciał mi nic powiedzieć.

-Aelita, całowała się z Ulrichem, on mnie przeprosił, ja zarządziłam przerwę w naszym związku, Ali mnie unika.-powiedziałam na jednym wdechu-To tak w skrócie..

-Ale Aelita nie unika tylko ciebie, tylko nas wszystkich, a na lekcjach jej w ogóle nie ma…-wypowiedź Włocha wzbudziła we mnie zmartwienie, czyli coś się z nią stało.

-Wiem, tyle, że wraca kiedy śpię bo słyszę skrzypienie drzwi, ale jestem zbyt zmęczona by wstawać, a rano już jej nie ma…

-Dobra, zajmiemy się tym później, teraz trzeba iść na tą Wigilię by Jim się nie darł, że się spóźniamy!-ostatnie słowa, zaakcentował podobnie jak Jim i dlatego do sali gimnastycznej weszłam uśmiechnięta.

-Boże jak ty ślicznie wyglądasz!-Rachel jak zwykle musiała skomentować mój strój, czyli czarną klasyczną sukienkę, z ¾ rękawami i białym kołnierzykiem, do tego zwykłe czarne baleriny.

-Ty też!-odpowiedziałam, a ona złapała mnie za nadgarstek i zaciągnęła do stolika, przy którym siedział już Odd i William.  Rozmawiał praktycznie tylko nasz stolik. Gdyby nie my, to można by pomyśleć, że ktoś umarł. W pewnym momencie Will i Rachi gdzieś wyszli. Ja ich po prostu nie rozumiem, raz są razem, raz nie. Chyba ją zapytam jak to jest między nimi.

-Odd gdzie lezie…-nie zdążyłam dokończyć, gdyż już nie był w zasięgu mojego głosu-Nieważne…- mruknęłam sama do siebie i zaczęłam bawić się telefonem.

-Zgadnij kto?-ktoś zakrył mi oczy rękami, niestety ta osoba miała pecha, dobrze znam tę barwę głosu.

-Ulrich…-odparłam uśmiechając się.

-2 tygodnie bez ciebie! Ile jeszcze?-spytał, a ja momentalnie posmutniałam.

-Dobrze wiesz, że to drażliwy temat i prosiłam…

-Yumi… Ile to jeszcze potrwa?-jego ton głosu trochę się zburzył-Tydzień, dwa, miesiąc czy rok? A może sobie całkowicie odpuścimy?

-Proszę Cię, nie zaczynaj kłótni!-po mojej twarzy popłynęła łza, której nie otarłam. Niestety ma on całkowitą racje.

-Ja ją zacząłem? Chyba…-zakryłam mu buzie ręką.

-Nie ważne potem to skończymy…Właśnie zauważyła Aelitę i muszę za nią iść…

-Musisz?

-Wytłumaczę ci po drodze!-złapałam go za rękę i pociągnęłam w stronę drzwi. Biegliśmy za Stones, kiedy przed nami ukazało się wejście do fabryki. Obydwoje zeszliśmy, na dół. Przestraszyłam się szczura i dlatego znowu miałam pretekst by złapać go za rękę. Sternowi sprawiło to chyba przyjemność, gdyż splótł nasze palce zamiast tkwić w zwyczajnym uścisku.

-Aelita jest w Lyoko…-mówię patrząc na holo-mapę, która była włączona.

-Dzwonie do Jeremiego.-powiedział Ulrich wyjmując telefon.

Niecałe 10 minut później pojawił się Einstein i Odd. Cały czerwony od złości siadł przed monitorem.

-Nieee!!!-głos Belpois rozniósł się po pomieszczeniu.

-Co jest?-Della Robi trochę znudzony, stukał palcami w ścianę.

-Tyron, przy ostatniej misji w Korze wszczepił jej jakiś Kod, który teraz pozwala ją kontrolować…

-To jak my ją uwolnimy?-spytałam załamując lekko głos-Skoro on ją kontroluje, to chyba dowie się też o naszych zamiarach…

-Tego nie wiemy, ale jest coś jeszcze.-Jeremy nie wyglądał najlepiej, rozczochrane włosy, przekrzywione okulary, to raczej nie jego styl.

-Mów co…-podeszłam do niego.

-Trzy uczucia, trzy wartości, i trzy dobre odpowiedzi, jednak jedna najważniejsza, uwolnić od wszystkiego może…

                                                    ~   *   ~

Będzie się działo. Mam trochę okrutne plany, ale mam nadzieje, że nie wyjdą aż tak drastycznie. Temat Aelity  i tej magicznej zagadki zostanie poruszony później, gdyż dwa kolejne wpisy planuję typowo świąteczne. Mam nadzieję, że będzie się podobać J