Rozdział 3

                                                  ♥♥♥          
Wyjaśnijmy sobie na początku kilka spraw:

1.Nie oceniajcie moich wpisów sposobem 6/10, ponieważ czuję wtedy że nie oceniacie tylko  rozdziału lecz także i mnie.

2.Nie piszcie mi, że piszę za mało szczegółowo, bo ja to dobrze wiem. I staram się to naprawić i będę się rozpisywać.

3.Komentarze czy wam się podobało, czy nie, lub czy mam coś zmienić czy też nie, są mile widziane.

                                               (~)

-Yumi…Czy ty naprawdę wybrałabyś mnie zamiast Willa?-zapytał mnie Ulrich z nutą niepewności.

-Tak.-odpowiedziałam bez namysłu-Pamiętasz jak chodziłam taka smutna?

-No pamiętam.-powiedział-Co się wtedy stało?

-Byłam z Williamem, układało nam się dobrze, dopóki nie widziałam go jak się całował z inną dziewczyną-mówiłam wolno powstrzymując łzy- kiedy go o to zapytałam powiedział mi, że to nic dla niego nie znaczyło, ale dla mnie wiele i zerwałam z nim.-powiedziałam wypuszczając głośno powietrze

-Dlaczego nikt nie wiedział, że chodziliście?!-dopytywał głosem podniesionym

-Wiedziała tylko Aelita, dlatego, że wiem jak byś zareagował…

-Jak bym zareagował?-przerwał mi

-Chodziłbyś całe dnie naburmuszony, nie odzywałbyś  się do mnie, a Williama byś zabijał wzrokiem. Byłbyś nie miły dla bliskich Ci osób tylko właśnie przez ten związek.-powiedziałam jak najspokojniej umiałam

-Nie wiem skąd ty mnie tak dobrze znasz!-obrócił wszystko w żart i serdecznie się roześmiał.

-Nie wiedziałam, że potraktujesz to w ten sposób-powiedziałam nieco zaskoczona jego wybuchem śmiechu

-Niby dlaczego?-powiedział śmiejąc się dalej-Bo ex chłopak najważniejszej dla mnie osoby okazał się durniem i zranił ją?

-Nie przypominaj mi tego…proszę-powiedziałam i odwróciłam się do niego plecami, jednak mimo, że mówi prawdę strasznie mnie to zabolało.

-Przepraszam, nie miałem tego na celu…- powiedział i zaczął mnie łaskotać bym się już  nie smuciła.

Rozmawialiśmy prawie całą noc o sprawach całkiem błahych. Ulrich powiedział mi, że Odd umawia się z innymi dziewczynami tylko, dlatego, że nie  może być z Aelitą. Nie zdziwiło mnie to, od samego początku było widać, że wpadła mu w oko.

                                              (~)

Wstałam przytulona do Ulricha, zapomniałam w ogóle, że coś takiego miało  miejsce. Stern jeszcze spał więc wygramoliłam się z łóżka starając się go nie budzić i poszłam się ubrać. Wszystkie moje czarne bluzy były w praniu oprócz jednej w białe kropki. Ubrałam do tego moje czarne rurki i uczesałam włosy. Zeszłam na dół, Odd i Aelita jeszcze spali, więc cicho weszłam do kuchni, wstawiłam wodę na herbatę i zaczęłam robić grzanki, jedne z serem, drugie z nutellą.

-Hej Yumi- powiedziała Aelita, która przed chwilą wstała- Co ty tak wcześnie wstałaś?

-Hej. Jak się spało?- powiedział zaparzając herbate

-Dobrze ale nigdy więcej nie śpię na tym samym łóżku co Odd!!-powiedziała śmiejąc się

-A co się takiego wydarzyło?-zapytałam

-Coś mu się chyba śniło i trzy razy mnie kopnął.-powiedziała pokazując trzy niewielkie siniaki na nodze.

- Hej dziewczyny!-powiedział Ulrich, który pojawił się bardzo niespodziewanie.

-Hej.-odpowiedziałyśmy we dwie i zaniosłyśmy grzanki i herbatę na stół.

-A co ten Della Robia jeszcze śpi?-powiedział Niemiec i rzucił się na łózko gdzie spał Włoch.

-Co się dzieje?-powiedział wystraszony Odd- Śniadanie!!

Zjedliśmy śniadanie i poszliśmy do Kadic. Wszyscy zapomnieli o Jeremim, który opuścił nas wczoraj wieczorem. Nikt z nas nie wiedział co się z nim działo i nikogo to nie obchodziło. Siedliśmy na tej ławce co zwykle.

-Ej wiecie, że jutro jest szkolny bal?-powiedziała zadowolona różowo-włosa

-No właśnie Odd masz już kogoś?-powiedział Ulrich uśmiechając się

-Nie dlatego idę kogoś znaleźć!-powiedział i pobiegł

-Dobra ja ide zobaczyć co z Jeremim-powiedziała Aelita

-Jesteś pewna, że chcesz iść sama?-zapytałam

-Tak…-odpowiedziała-Mam nadzieje, że nic złego się niestanie.

- I zostali we dwoje-powiedział Stern, wstał i pociągnął mnie w stronę swojego pokoju.

-Po co tu przyszliśmy? Mogliśmy zostać tam.

-Yumi mam pytanie…- wydusił zawstydzony

-Tak?

-Czy pójdziesz ze mną na ten bal?

-Miałam się w ogóle nie wybierać…

-Co dlaczego?-powiedział przerażony

-Ale jak mam mieć takiego partnera to oczywiście, że pójdę!!

                                            (~)

Skończyłam rozdział 3!! Było strasznie ciężko bo cały czas ktoś coś ode mnie chciał, ale jakoś skończyłam. Z góry przepraszam za wszystkie błędy ale mam nadzieje, że będzie się podobać!