Rozdział 9

                                                    ♥♥♥            
Minęły 2 tygodnie od dania ról uczniów. Przedstawienia miało być jutro. Aelita ciężko pracowała na próbach i ledwo nadążała z lekcjami. Był niedzielny wieczór wszyscy siedzieliśmy w pokoju chłopaków. Była trochę nieznośna cisza

-Ej który dzisiaj jest?-zapytał Ulrich przerywając cisze.

-23 listopad-powiedziałam i przesiadłam się z krzesła na łóżko Odda obok Aelity

-Wiesz co jest we wtorek?-zapytał podchwytliwie z delikatnym uśmiechem.

-25 listopad?-odpowiedziałam pytaniem nie mając pojęcia o co chodzi.

-Masz urodziny!!

-Wiesz, że zapomniałam..-powiedziałam zamyślona.

-Zapomnieć o urodzinach?-powiedział Odd z dużym zdziwieniem.

-Oj tam nie przesadzaj!-powiedziałam i rzuciłam w niego poduszką.

-My wychodzimy.-wtrąciła się Aelita.

-Gdzie?-zapytałam prostując nogi.

-Idziemy do kina!-odpowiedział mi Della Robia z tajemniczym uśmiechem.

-Okej miłej zabawy!-krzyknęłam bo byli już na korytarzu.

Znowu zostałam z nim sama. Jakby robił to specjalnie wysyłając tamtą dwójkę do kina.

-I znowu we dwoje.-wymamrotałam.

-Przeszkadza ci to?-zapytał z drobnym zdziwieniem.

-Nie, uwielbiam spędzać z tobą czas.-wstałam i siadłam na łóżku obok Sterna.

-Może pójdziemy na spacer?-zaproponował nagle.

-No dobra tylko pójdę po bluzę.-wstałam i wyszłam.

-Będę czekać na dole!

Ubrałam bluzę którą dostałam od ukochanego. Mimo, że jest listopad dni są dość ciepłe. Dalej miała jego zapach. Wychodząc pokoju spotkałam Williama

-Hej Yumi-wyksztusił-Ładnie wyglądasz.

-Czego znowu chcesz?

-Chciałbym cię przeprosić..-zaczął czarnowłosy spokojnie- Chciałbym żeby było jak dawniej, żebyśmy się znów przyjaźnili…Ty, ja Aelita, Odd, a nawet Ulrich.

-Nie wymieniłeś Jeremiego.-myślałam, że nic nie wie ale byłam w błędzie.

-Widziałem…

-Słuchaj nic nie mogę ci obiecać, musiałbyś porozmawiać z resztą, a teraz wybacz śpieszę się.-naprawdę było po nim widać, że chce on odzyskać nasze zaufanie, może to już czas aby mu wybaczyć…

-Jesteś, już się martwiłem, że coś ci się stało!-powiedział brunet łapiąc mnie za rękę i ruszając wolnym tempem do parku. Szliśmy wolno parkiem mijając całujące się pary, samotnych i dużo innych osób.

-A ty wciąż nosisz tą bluze..-stwierdził Ulrich kręcąc głową.

-Jest ciepła i dalej ma twój zapach!

-I wszystko jasne…

-Ale co?

-Jesteś strasznie przywiązana do mojego zapachu-powiedział zawracając w stronę Kadic.

-Bez przesady.-wymamrotałam i ścisnęłam jego dłoń mocniej.

-Zimno ci?-zapytał z troską.

-Trochę..

Po tych słowach przyśpieszył trochę, poszliśmy na stołówkę po herbatę, a potem do mnie do pokoju. Wyjęłam czarny koc i automatycznie siadłam na łóżku opierając się o poduszkę która była oparta o ścianę.

-Co cię tak trapi słońce?-zapytał siadając pod koc bardzo blisko mnie.

-William…

-A co on znowu zrobił?

-Chciałby się z nami zaprzyjaźnić od nowa, nawet z tobą-powiedziałam biorąc łyk herbaty.

-Może i  by dało radę, ale jeszcze trzeba się z resztą dogadać.

-No wiem, powiedziałam mu, że wszystko zależy od was.

-A on wie o nas?

-Nie…-powiedziałam bardzo cicho.

-Wiesz, że będzie trzeba mu to powiedzieć, nie?

-Aż tak bardzo ci zależy aby mnie nie podrywał?

-Nie…ale…-zaczął błądzić słowami.

-Jesteś zazdrosny!-stwierdziłam odkładając herbatę.

-Wcale nie…-próbował się bronić.

-Tak!

-Nie!

-Tak!

-Nie!

-Tak!

-Dobra niech ci będzie..-poddał się Stern.

-Wiedziałam!-powiedziałam-Ale dlaczego?

-Bo byliście kiedyś razem i coś może jeszcze między wami iskrzyć.

-Ale jestem z tobą, i Kocham Cię najbardziej na świecie-wyszeptałam te słowa i dałam mu całusa w policzek.

-Nie wiem dlaczego miałem wątpliwości…

                                               (~)

Rano wstałam z bardzo dużym nie ogarnięciem. Czułam się jakbym w ogóle nie spała. Ubrałam się jak zwykle na czarno i zeszłam na śniadanie. Na stołówce siedzieli moi przyjaciele, dosiadłam się do nich

-Hej-wymamrotałam.

-Źle wyglądasz..-powiedział Odd z pełnymi ustami.

 -Dzięki, dziewczyny lubią to słyszeć.

-Alej ja…

-Nie ważne, wiem, że źle wyglądam, czuje się jakbym zarwała noc, a co najlepsze mam wielką dziurę w pamięci.

-Dobra ja zmykam, mam próbę generalną!-powiedziała Aelita i zniknęła za drzwiami budynku.

-Jaki fart, że przez to przedstawienie nie mamy lekcji-mówił Odd siorbiąc sok pomarańczowy.

-Słuchajcie nie sądzicie, że trzeba zająć dobre miejsca na przedstawienie?-powiedział Ulrich milczący do tej pory.

-No dobra to ja lece!-krzyknął Odd i wybiegł.

-Idziesz czy mam cię zanieść?-powiedział z uśmiechem Stern.

-Idę!-odpowiedziałam i wstałam. Ulrich objął mnie ramieniem i doszliśmy sale. Znaleźliśmy Odda i siedliśmy obok niego. Przedstawienie zaczęło się kilka minut później. Aelita była świetna, naprawdę odnajdywała się w tej roli. Na końcu zdarzyło się coś czego nie było w scenariuszu

-Kocham Cię-mówił Jeremy, lecz różowołosa milczała. Blondyn nie zważając na jej niechęć pocałował ją…

                                                (~)

Denne, nudne, pełne błędów. Nie mam pojęcia co dale zrobić, a Xanę wprowadzę trochę później więc wtedy może akcja się trochę rozwinie.